وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

اللّهم صلّ علی فاطمه و أبیها و بعلها و بنیها بعدد ما أحاط به علمک

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید

صلی الله علیک یا ابا عبد الله (حضرت علی اکبر)  

وقتی لباس خونین یوسف را برای یعقوب پیامبر آوردند، نگاهی به پیراهن انداخت، پیراهن را به صورت چسباند  شروع به گریه کرد. آن­قدر گریه کرد که بعد از مدتی فروغ چشمانش رفت و نابینا شد. یعقوب فقط پیراهن خونین یوسفش را دید و این­گونه شد، اما دل­ها را روانه­ی کربلای حسین کنیم. آن­جا که ابا عبد الله بالای سر علی اکبرش، (یوسفش) ایستاده. آنجا دیگر فقط حرف از پیراهن خونین نبود. نگاه به قامت رعنای جوانش می­کرد. بدن تکه تکه شده بود. از شدت مصیبت زانوهای مبارک خم شد. و زانوی به زمین زد. التهابی دل حسین (علیه­السلام) را پر کرده و آرام و قرار نداره. صورت را به صورت علی گذاشت.  

ای خدا این کشته جانان من است/ ای خــــدا این راحت جـان من است
ای خدا این نور چشمان من است/ ای خــــدا این سرو رعنای من است
تا رسیدم بر سرش جان داده بـــود/ غرقه خون بر روی خاک افتاده بود
آمــــدم بالین او امـــا چـــه ســــود/ تشنه لـب در معرکه جان داده بود